Welcome to the Polish Psychedelic Trance Portal
green nuns of the revolution
Legendarna szalona brygada Zielonych Zakonnic, czyli Green Nuns Of The Revolution, to formacja trzech angielskich muzyków. Za grupą stoją: Richard "Dick" Trevor - mózg Green Nuns i zarazem jej najbardziej znany członek, Matt Coldrick - założyciel grupy, były kierownik muzyczny i gitarzysta dla Gabrielle, oraz Neil Cowley - specjalista od gitary i keyboardu funkowej grupy The Brand New Heavies. W ciągu kilku lat istnienia zespołu, muzycy wypracowali swój unikalny, organiczno-kwaśny styl, a umiejętne wykorzystanie krzykliwych i kwaśnych dźwięków Rolanda TB-303 oraz spory ładunek humoru zawarty w ich produkcjach stały się znakiem rozpoznawczym Green Nuns.
Osobą odpowiedzialną za powstanie jednej z najbardziej znanych brytyjskich grup transowych jest Matt Coldrick, urodzony w 1964 roku w Worcestershire (Anglia). Matt pochodzi z rodziny miłośników muzyki i już od małego był wystawiony na jej wszelkie aspekty. Zaczął grać na gitarze w wieku 7 lat, a wiele ze swoich szkolnych dni poświęcił na pielęgnowanie muzycznego talentu. Po krótkim romansie z Music College Matt opuścił Europę i zaczął występować w barach. Po powrocie do Anglii spędził pewien czas grając z różnymi zespołami zanim przeprowadził się do Londynu, gdzie szybko dostrzeżono jego umiejętności w grze na gitarze i gdzie został zatrudniony przez kilku producentów m.in. przez Trevora Horna. Matt współpracował z Gabrielle (Louise Gabrielle Bobb), artystką nagrywająca dla wytwórni Polygram. W roku w którym zdobyła nagrodę Britpop był jej gitarzystą oraz współproducentem, brał udział w nagraniach i koncertach. W tym samym czasie Matt założył Green Nuns Of The Revolution, jeden z pierwszych undegroundowych zespołów transowych, który wkrótce wybił się na czoło rozwijającej się sceny dance i rave w UK.
Początki formacji Green Nuns Of The Revolution należy datować na rok 1994. W tym bowiem roku Matt Coldrick dzielił mieszkanie z DJem Sevem Burdenem. Podczas gdy Matt pracował jako gitarzysta i twórca soundtracków do filmów przyrodniczych, Sev w mieszczącej się piętro niżej sypialni puszczał swoje nagrania z muzyką psychedelic trance. Matt nie był w stanie powstrzymać zaciekawienia nową muzyką i szybko wciągnął go świat psytransu. Sev przedstawił Matta operatorowi dźwięku, Richardowi "Dickowi" Trevorowi. Richard początkowo wyrabiał swój gust muzyczny jako wokalista w szkolnym zespole, z czasem zaczął studiować pod kątem specjalizacji technika dźwiękowego w Gateway (Kingston). Był to również czas, kiedy Londyn i jego okolice pełen był różnego rodzaju imprez, na które uczęszczał Trevor. Zainspirowany muzyką w Castle Morton i kilku innych miejscach zapragnął odtworzyć hedonistyczne brzmienia które słyszał w weekendy. Sev zaczął podróżować a Matt i Dick zaczęli pożyczać, kupować i kompletować sprzęt muzyczny. Założyli Blaglands Studios, skąd wyłoniły się pierwsze dźwięki autorstwa Green Nuns Of The Revolution. Sama nazwa formacji została najprawdopodobniej zaczerpnięta od nazwy straży osobistej Muammara al-Kaddafiego, która składa się z samych kobiet.
Wkrótce powstał pierwszy singiel pt. "Whirling Dervish", wydany w 1995 w mało znanej wytwórni Triumph Records.
Green Nuns Of The Revolution - Whirling Dervish EP
Triumph Records, 1994
1. Whirling Dervish (Dead Ahead Mix)
2. Whirling Dervish (String Mix)
3. Whirling Dervish (Green Nuns Mix)
Kolejny singiel zatytułowany "Conflict" (TIP Records, 1995) ugruntował pozycję Green Nuns w światku undergroundowego transu.
Green Nuns Of The Revolution - Conflict EP
TIP Records, 1995
1. Conflict
2. Cor
Po sukcesie singla szybko pojawiły się kolejne.
Green Nuns Of The Revolution - Optimum Creakage EP
Dragonfly Records, 1995
1. Optimum Creakage
2. Kwo-Ne-She
3. Creaked
Green Nuns Of The Revolution - The Afterburner EP
Flying Rhino Records, 1995
1. Two Vindaloos & An Onion Bhagee
2. Ring Of Fire
W obrębie Green Nuns Of The Revolution powstał poboczny projekt, który ochrzczono nazwą Tufaan. Skład Tufaan to Andy Smith, Dick Trevor & Matt Coldrick. Singiel z remixami dokonanymi przez Green Nuns ukazał się pod skrzydłami Phantasm Records.
Tufaan - Tufaan EP
Phantasm Records, 1995
1. Tufaan (Green Nuns Of The Revolution Remix)
2. Probe (Green Nuns Of The Revolution Remix)
Utwory duetu były wydawane w poważanych wytwórniach: Dragonfly Records, Flying Rhino Records, Phantasm Records. Produkcje Green Nuns pojawiły się wkrótce w radiu dzięki Danny'emu Ramplingowi, Annie Nightingale i Johnowi Peelowi, co przysporzyło Siostrzyczkom popularności i umożliwiło im pojawiać się na występach w takich miejscach jak Brixton Academy czy Liberty Science Centre w Nowym Yorku. W miarę jak grupa się rozwijała i zyskiwała na popularności, Matt i Dick zwerbowali do Green Nuns nowego członka w osobie Neila Cowleya, którego Matt poznał podczas występu wraz z Gabrielle, gdzie był ponownie potrzebny jako gitarzysta. Neil Cowley był klawiszowcem oraz muzykiem sesyjnym w takich grupach jak The Brand New Heavies czy Zero 7. Jak się wkrótce okazało Neil nadał muzyce zespołu nowy wymiar. Teraz już jako trio, panowie zaczęli dawać prawdziwe live acty z udziałem gitar na całym globie, poczynając od Tokio, na USA czy Nowej Zelandii kończąc.
Kolejny rok to krótki epizod jednego z członków Green Nuns z powstałą dopiero co wytwórnią Simona Posforda, Twisted Records. Dick Trevor powołał do życia razem z Simonem projekt Infernal Machine. Równocześnie Dick, Matt i Neil pracowali pełną parą nad materiałem na ich długogrający album i jako rezultat tej pracy 27 października roku 1997 nakładem "Nosorożców" (Flying Rhino Records) ukazał się ich album pt. "Rock Bitch Mafia" - bardzo dynamiczna produkcja pełna acidowych dźwięków TB-303 oraz ciekawie wplecionych akcentów rockowych.
Green Nuns Of The Revolution - Rock Bitch Mafia
Flying Rhino Records, 1997
1. Cor (Unreleased Edit)
2. Thunder Thighs
3. Conflict
4. Octofunk
5. Ring Of Fire
6. Klunk
7. Rock Bitch
8. Atomic Armadillo (The Fluffening)
Pierwotnie tytuł albumu miał brzmieć "Black & White & Green All Over", zanim padł pomysł nazwy "Rock Bitch Mafia". Mówi się, że dziewczyna na okładce płyty to nikt inny jak córka Rogera Watersa, basisty i wokalisty legendarnej grupy Pink Floyd. W rzeczywistości jest to India, córka Roberta Planta, wokalisty Led Zepplin. Album zadedykowano Matce Teresie z Kalkuty. Płyta, podobnie jak i wcześniejsze dokonania GNOTR, przykuła uwagę wspomnianych wcześniej DJów: Johna Peela i Annie Nightingale, jednak mimo obecności na falach eteru nie pozyskała sobie zbytniej uwagi słuchaczy i pozostała czymś w rodzaju nieznanego undergroundowego klasyka. W zamyśle goa transowa, płyta objawia zawarte na niej elementy electro, punkowe podejście The Prodigy, euforyczne techno-zacięcie Underworld i wyjątkowo brytyjski humor Eat Static, co wyraża się chociażby w nieco flegmatycznym, ale jakże uderzającym samplu: "thenceforth I bopped 'til daybreak in single-minded pursuit of the groove". Mówiąc o albumie warto też wspomnieć o videoclipie nagranym z okazji jego wydania. Teledysk nosi nazwę "Rock Bitch" (tytuł pochodzi o utworu od tej samej nazwie, który stanowi tło muzyczne videoclipu), a został wyreżyserowany przez Paula Wilkinsona. Generalnie jest on pełen zwariowanego, kwasowo-nunsowego humoru.
Kolejny rok to singiel "Green Nunions" wydany w postaci kompaktu i winyla. Wersja CD zawiera dodatkowy track "Rock Bitch (Radio Edit)".
Green Nuns Of The Revolution - Green Nunions EP
Flying Rhino Records, 1998
1. Green Nunions
2. Ring Of Fire (Eat Static Remix)
Green Nuns Of The Revolution - Green Nunions EP
Flying Rhino Records, 1998
1. Ring Of Fire (Eat Static Remix)
2. Green Nunions
3. Rock Bitch (Radio Edit)
Ostatnie oficjalne wydawnictwo Green Nuns to winyl zatytułowany "Green Nuns Remix EP". Na singlu znalazły się utwory Tufaan oraz grupy Mindfield (Simon Carman, John Ford, Mark Allen & Chris Smith) zremiksowane przez Green Nuns.
Green Nuns Remix EP
Phantasm Records, 1999
1. Tufaan - Tufaan (Green Nuns Flakey '99 Mix)
2. Mindfield - Sphynx (Green Nuns Remix)
Jakiś czas później, z nieznanych przyczyn, grupa zaprzestała swojej działalności, a każdy z artystów poszedł w swoją stronę, kontynuując swoje wizje dotyczące muzyki.
Jak pokazał czas, najpłodniejszym z trzech muzyków w kwestii tworzenia okazał się Richard Trevor, który zaczął działać solowo jako Dickster, a także w kooperacji z innymi artystami w projektach Bumbling Loons, Infernal Machine, Green Oms, Jumanji, Slinky Nuns, The Bisto Boys czy też Trickster - należy dodać, że część z nich zainicjował jeszcze w trakcie działalności Green Nuns. Z czasem związał się mocno z wytwórnią Nano Records, gdzie działa razem z innymi artystami w duetach AMD i Circuit Breakers. Trzeba nadmienić również, że i koledzy Dicka nie próżnowali po rozpadzie grupy. Matt Coldrick zaczął realizował się na polu chilloutów jako Pan Electric. Jeśli chodzi o Neila, trzeciego członka Green Nuns, to udziela się w projektach Diamond Wookie, East West Connection i Freil. Neil pracuje również wraz z Dickiem nad przeróżnymi projektami, wliczając w to soundtracki na potrzeby telewizji, reklamy czy muzykę klubową.
Osobny akapit należy się też ukłonom w stronę grupy, jakie złożyli poszczególni jej członkowie. W 2001 roku Dick Trevor powołał do życia projekt Green Oms, który nazwą i brzmieniem nawiązuje do Green Nuns Of The Revolution. Z kolei 4 lutego 2010 roku za sprawą Matta Coldricka (Pan Electric) ukazała się chilloutowa płyta "Green Nuns On Ice - The Pan Electric Variations", która wzięła na tapetę znane produkcje Green Nuns i przedstawiła je w zupełnie innym, zarazem bardziej stonowanym świetle.
Warto także nadmienić, że po pewnym czasie doszło do swoistej reaktywacji projektu, która nie przyniosła jednak (jak dotąd) żadnych nowych produkcji muzycznych. Green Nuns Of The Revolution zaczęli okazjonalnie występować na nowo ze swoim materiałem na imprezach i festiwalach psytransowych. Reaktywacja odbyła się z okazji 10 urodzin wytwórni Twisted Records, która z tej okazji postanowiła zrobić imprezę. Tak oto 27 października 2006 roku londyńska miejscówka znana jako The Renaissance Rooms rozbrzmiała produkcjami Green Nuns, które na potrzeby imprezy odświeżył Dick. Inne występy Green Nuns miał miejsce chociażby podczas festiwali takich jak Ozora czy Boom. Dick Trevor wystąpił na żywo jako Dickster, a następnie zaprezentował DJ set jako Green Nuns Of The Revolution 26 marca 2011 roku podczas kolejnej odsłony imprez Mystic Arts Event w stołecznym klubie M25.
Choć Green Nuns Of The Revolution nie nagrywają już żadnych nowych utworów pod tą banderą, brzmienie tej niewątpliwie znakomitej grupy przetrwało do dziś, pośrednio w osobnych projektach członków zespołu, przy czym najwięcej tych naleciałości słychać oczywiście w produkcjach muzycznych Richarda Trevora (Green Oms czy Dickster). Unikalne podejście Green Nuns Of The Revolution do muzyki jest cenione przez wiele osób po dziś dzień, a utwory takie jak "Cor", "Klunk" czy "Ring Of Fire" będą zawsze przypominały o złotych czasach, kiedy zuchwale korzystano z dobrodziejstwa dźwięków generowanych przez stary dobry Roland TB-303.
"Jesus didn't dance, but his beat goes on!"
Profil MySpace: www.myspace.com/greennunsoftherevolution
Profil Discogs: www.discogs.com/artist/Green+Nuns+Of+The+Revolution
Templar