Welcome to the Polish Psychedelic Trance Portal

psysutra - gamma phoenicis


psysutra_-_gamma_phoenicis
Cronomi Records, 2014


1. Planet Of Illusions
2. Acid Rush
3. Air Trance Corporation
4. United States Of Mind
5. Lost Universe
6. JetMan - Female Animals (Psysutra's Male Perspective Mix)
7. Postcard From Goa

Nie mamy szczęścia do klasy politycznej i wielu innych rzeczy, jednak Polakom nie można odmówić wyjątkowo silnej i zindywidualizowanej reprezentacji psy-artystów. W przeciwieństwie do wielu innych krajów (niech za typowego chłopca do bicia posłuży tu chociażby nowożytni Izrael i spore grono muzycznych klonów) możemy pochwalić się ekipą osób, z których każda wypracowała swój własny, łatwo rozpoznawalny styl. I tak oto wszędzie wyczuję z miejsca produkcje takiego Arthy, swój specyficzny (pod)progowy sznyt mają kawałki TLG itd. Nie inaczej jest z Psysutrą, jednym z młodych twórców nowej fali, który wraz ze swoją muzyką również stanowi autonomiczną jednostkę na naszej psychodelicznej mapie. Po wielu trudach i znojach Łukasz doczekał się wydania swojego debiutanckiego albumu w Cronomi Records, wytwórni, która stawia na nowe talenty w dziedzinie goa transu. Wydawnictwa tej oficyny odstają zdecydowanie od wielu innych, co w tym przypadku jest tylko i wyłącznie plusem. W końcu po co wałkować ciągle temat słodkiego, ultra-melodyjnego goa, kiedy ta muzyka ma tak wiele twarzy? Również Psysutra wyszedł z tego założenia, dostarczając płytę pełną zróżnicowanych odcieni oldschoolowego i mocno kwaśnego psytransu spod znaku goa.

Po wielu odsłuchach wszystkich kawałków stwierdziłem, że nie mam się w zasadzie do czego przyczepić. Soniczny design utworów jest świetny. Łukasz z lekkością przenosi anachroniczne dla niektórych pomysły i tematy z dawnych lat, oblekając je w nowe szatki, dzięki czemu otrzymaliśmy siedem intensywnych pejzaży z krainy goa transu. Krainy, dodajmy, która niejedno ma imię. Numery nie są monotonne i cały czas coś się w nich dzieje, czego nie mogę powiedzieć o wielu innych produkcjach tego typu. Na polu kreatywności Psysutra zostawia konkurencję w tle właśnie dzięki żywym pomysłom. Najróżniejsi twórcy transowi wszelkich szerokości geograficznych serwują na lewo i prawo muzykę, która technicznie jest świetna, ma też tzw. kopa, ale pomysłowo prezentuje się w mdły i płaski sposób. Głównym zamysłem jest wzruszyć (zwykle mało wybrednymi) tłumami na parkiecie oraz paluszkiem puszczającego i to wszystko. Łukasz nie zapomniał o istotnym elemencie miodności, grach goastycznych kolorów, staroszkolnych audio-korytarzach i ostrych, niemal trójwymiarowych acidach w opozycji do ugrzecznionych (Gombrowicz powiedziałby: upupionych), wręcz nudnych z poprawności zagranicznych produkcji, doprawionych tu i ówdzie dla pewnego przełamania rutyny jakimś chwytliwym dźwiękowym mykiem. Kolejną zaletą albumu są długie utwory, konkretniej cztery z nich: "Planet Of Illusions", "Air Trance Corporation", remix "Female Animals" i "Postcard From Goa" oscylują wokół imponujących 11-12 minut. Dla mnie bomba. Zawsze byłem zdania, że mając do dyspozycji taki właśnie czas można zbudować i przekazać jakąś konkretną historię. Album startuje z miejsca ostro dopalonym kwaśnym cybernetykiem w postaci "Planet Of Illusions", który jest strzałem w dziesiątkę jeśli chodzi o uplasowanie go na prowadzącej płytę pozycji. Kameleonowy "Acid Rush" podkreśla tylko jak daleko stoi muzyka Psysutry od chociażby łagodnych kolegów z Suntrip Records. Bardziej upliftingujący i wesoły "Air Trance Corporation" przysłuży się niejednemu openairowi w momentach zorientowanych na bardziej staroszkolne klimaty. Łupiący zdrowo "United States Of Mind" ze swoją kawalkadą wyrazistych kwasów pachnie starymi kompilacjami Transient Records, a to tylko dobrze świadczy o utworze. Nieco filuterny i luźniejszy klimat wprowadza "Lost Universe", celujący w poranne godziny plenerowych harców. Pozycja z numerem sześć bierze na tapetę utwór mojego redakcyjnego kolegi JetMana. Wygenerowany na przestrzeni blisko 11 minut hipnotyzujący twór o posfordyzujących zapędach jest niewątpliwie ciekawą propozycją, ukierunkowaną nie tylko na trancefloorowe gimnastyki, co również sprzyjający rozkładaniu na czynniki pierwsze w domowym zaciszu. Warto poszukać na SoundCloudzie oryginalnej wersji, by zestawić ją sobie z wersją wykreowaną przez Psysutrę. Na koniec nie zasypiamy ze standardowym dla wielu schematem typu "wrzucamy chilloutową kołysankę na domknięcie płyty", bowiem ostatni numer to również psytrance, aczkolwiek nieco spokojniejszy niż poprzednicy. Służy temu płynący, lekko bajkowy klimat zilustrowany brzmieniem fletu, przez co ma się nieodparte wrażenie jak gdyby gdzieś w tle siedział dziadzio Raja Ram. Nie sposób nie wspomnieć też o kolorowym projekcie okładki zdobiącej album. Przesyłam słowa uznania w kierunku Psary (portugalska DJka Sara Constança), która ciekawie podkreśliła muzyczną atmosferę panującą na płycie swoją grafiką w klimatach skrzydeł motyla na kwasie. Biorąc pod uwagę, że jest to siódme wydawnictwo Cronomi Records, kompakt oznaczono sprytnym nawiązaniem do serii filmowej z Jamesem Bondem ("My name is Wu, Łukasz Wu. CronomiCD007 Licence to Dance!"). Skoro już o okładce mowa, to mimo silnego muzycznie i graficznie albumu, płyta padła ofiarą drobnej edytorskiej wpadki związanej z ewidentnym leserstwem Cronomi Records. Mówię to o literówkach na tylniej okładce albumu. Patrząc jednak wstecz na historię transowych wydawnictw i przypadków tego rodzaju, przyznacie sami, że jeśli to jest jedyny minus "Gamma Phoenicis", album ma się naprawdę dobrze.

Ojciec "Gamma Phoenicis" może być dumny ze swojego dziecka. Płyta poprzez swoją żywiołowość i pomysłowość ma spore szanse nie zginąć w tłumie goastycznych produkcji nowożytnych czasów, które już w momencie ich wydania na światło dzienne dopadła anonimowość. To album zarówno dla kogoś, kto przeorał w swoim życiu całe mnóstwo albumów, jak i dla tych, którzy dopiero stawiają w tym świecie swoje pierwsze, nieśmiałe kroki. Da się? Da. Panowie TLG i Space Element: Wasza kolej.

Templar