Welcome to the Polish Psychedelic Trance Portal

antix - lull


antix_-_lull
Iboga Records, 2003


1. Darko
2. Hit The Frog N Toad
3. Blood
4. Chase
5. Capella
6. Free As We Are
7. On The Rock
8. Slave To Dose

Nie wiem czy to kwestia "dotarcia się" czy może syndromu zwanego potocznie "z braku laku", ale ta płyta przypadła mi do gustu. Wyjątkowa na pewno nie jest. Nie jest też kamieniem milowym w muzyce trance ani nie zaprzecza ostatnio popularnej tendencji tworzenia całej płyty jednym tchem. Jest jednolita jak powierzchnia zwierciadeł największych teleskopów i na ich podobieństwo dopracowana tak bardzo, że aż przesadnie. Co już jest normą - chropowatości znaleźć tu nie sposób ale przyzwyczajam się powoli do nowych warunków niczym karaluch w piecu hutniczym. Charakterystycznie dla Iboga Records house'ujący, progresywny styl powoduje, że na ostry odlot liczyć także nie możemy. Wyraźnie czuć zmęczenie sceny ciągłym wykręcaniem psycho -, i sieczką rytmiczną tech - trendów. I właśnie gdy podchodzę do tej płyty w ramach sjesty poobiedniej odkryć w niej mogę jakąś bliżej nieokreśloną magię. Ostatnio podobne odczucia miałem w przypadku "Encoded Decoded" Tegmy. Miast konkretnych rytmów otrzymałem momentami reggae'ujące bujanie w przestworzach ("Hit The Frog...", "Free As We Are") na swój sposób psychodeliczne oczywiście, bo przecież do twórczości Boba Marleya wciąż stąd daleko. Rolę swoistego prologu (acz transowo pełnometrażowego) spełnia utwór pierwszy - spokojny i doprawdy usypiający mimo wyraźnego beatu, prawie ośmiominutowy numer wypełniony po brzegi delikatnością house'u. Nie brakuje na płycie również konkretniejszego tempa (cokolwiek jednak nie nad wyraz konkretnego). "Blond" z napędzającym basem i delikatnym acidem jest "najmocniejszym" po "Slave To Dose" tytułem na krążku. A to właśnie ostatni track na płycie (mocno przypominający dawne dokonania Vibrasphere - tak aranżacyjnie jak i brzmieniowo) najbardziej przypadł mi do gustu. Cudowny rzekłbym nawet, niosący przez ponad siedem minut epicko rozwijający się utwór wchłania niepostrzeżenie w umiarkowany (ale jednak!) wir. To dobre zakończenie tej bardzo stonowanej i wyważonej płyty. Polecam przede wszystkim fanom wydawnictw z Iboga Records a tych ostatnio nie brakuje...

Liszu